Celem pro­fi­lak­ty­ki w oste­opo­ro­zie jest zmniej­sze­nie ryzy­ka zła­ma­nia kości. Może­my to osią­gnąć poprzez: 1. #Aktyw­ność fizycz­ną – bez wąt­pie­nia jest ona naj­istot­niej­szym ele­men­tem pro­fi­lak­ty­ki oste­opo­ro­zy. Waż­ne, aby aktyw­ność ta powo­do­wa­ła tzw. obcią­że­nie osio­we kości. Obcią­że­nie osio­we wystę­pu­je w cza­sie cho­dze­nia, bie­ga­nia, ska­ka­nia, tań­ca.

Celem pro­fi­lak­ty­ki w oste­opo­ro­zie jest zmniej­sze­nie ryzy­ka zła­ma­nia kości. Może­my to osią­gnąć poprzez: 1. #Aktyw­ność fizycz­ną – bez wąt­pie­nia jest ona naj­istot­niej­szym ele­men­tem pro­fi­lak­ty­ki oste­opo­ro­zy. Waż­ne, aby aktyw­ność ta powo­do­wa­ła tzw. obcią­że­nie osio­we kości. Obcią­że­nie osio­we wystę­pu­je w cza­sie cho­dze­nia, bie­ga­nia, ska­ka­nia, tań­ca. Inne ćwi­cze­nia, np. pły­wa­nie, ćwi­cze­nia gim­na­stycz­ne, mają rów­nież zna­cze­nie, gdyż przy­wra­ca­ją rów­no­wa­gę w napię­ciu mię­śni i popra­wia­ją ogól­ną kon­dy­cję. Meto­dy ćwi­czeń, jakie moż­na wyko­rzy­stać w odzy­ska­niu rów­no­wa­gi napię­cia mię­śnio­we­go, to roz­cią­ga­nie (stret­ching), poizo­me­trycz­na relak­sa­cja mię­śni czy pil­la­tes. Jed­nak ćwi­cze­nia te nie zastą­pią obcią­żeń osio­wych. Poza ćwi­cze­nia­mi siło­wy­mi waż­ną rolę w pro­fi­lak­ty­ce zła­mań odgry­wa­ją ćwi­cze­nia koor­dy­na­cji rucho­wej i rów­no­wa­gi. Pole­ga­ją one naj­czę­ściej na wyko­ny­wa­niu zło­żo­nych ruchów dokład­nie, szyb­ko i w zmien­nych warun­kach. W reha­bi­li­ta­cji wyko­rzy­stu­je się do tego czę­sto ćwi­cze­nia z medy­cy­ny chiń­skiej. Istot­ne zna­cze­nie w pro­fi­lak­ty­ce następstw oste­opo­ro­zy odgry­wa­ją ćwi­cze­nia odde­cho­we. W przy­pad­ku, kie­dy u osób z zaawan­so­wa­ną oste­opo­ro­zą poja­wia­ją się defor­ma­cje krę­go­słu­pa pier­sio­we­go, ćwi­cze­nia te mogą utrzy­mać w pra­wi­dło­wym sta­nie wydol­ność odde­cho­wą cho­re­go. Cza­sa­mi trze­ba cho­re­go skło­nić do korzy­sta­nia z ochra­nia­czy na bio­dra, któ­re zmniej­sza­ją w razie upad­ku praw­do­po­do­bień­stwo naj­gor­sze­go powi­kła­nia oste­opo­ro­zy – zła­ma­nia szyj­ki kości udo­wej. 2. #Ćwi­cze­nia pra­wi­dło­wych upad­ków. W lecze­niu cho­rych w pode­szłym wie­ku nale­ży kie­ro­wać się zasa­dą; „Jeże­li cho­ry upadł raz upad­nie kolej­ny raz”. Nauka pra­wi­dło­wych upad­ków może oka­zać się klu­czo­wa dla eli­mi­na­cji zła­mań– zwłasz­cza wspo­mnia­nych powy­żej zła­mań kości szyj­ki udo­wej (naj­bez­piecz­niej­sze są upad­ki na poślad­ki). 3. #Popra­wę funk­cji narzą­du wzro­ku i funk­cji umy­sło­wych oraz pra­wi­dło­we­go dzia­ła­nia ukła­du krą­że­nia – uży­wa się do tego celu zarów­no leków jak i suple­men­tów die­ty. Moż­na zasto­so­wać, np. Memo­bon 1 x dzien­nie 1 kap­suł­ka lub Ocu­lo­bon 2 x dzien­nie 1 kap­suł­ka. Nale­ży roz­wa­żyć odsta­wie­nie leków zmniej­sza­ją­cych spraw­ność psy­cho­fi­zycz­ną, np. dłu­go dzia­ła­ją­cych leków uspo­ka­ja­ją­cych i nasen­nych. Bez­piecz­niej będzie przejść na krót­ko dzia­ła­ją­ce pre­pa­ra­ty zio­ło­we, np. Ner­wo­bon lub Ner­wo­bo­ni­sol.