Każ­dy z nas, o ile doży­je, będzie senio­rem.
Cie­szyn nale­ży do „Gmin przy­ja­znych senio­rom”, ale nie wszyst­kim (!)
Oso­by scho­ro­wa­ne, nie­sa­mo­dziel­ne, uwię­zio­ne na pię­trach domów bez wind, ska­za­ne na samot­ność i wyklu­cze­nie z życia spo­łecz­ne­go, w ciszy woła­ją o pomoc.
Podob­nie Ich opie­ku­no­wie — dziel­ni, samo­dziel­ni, zawsze zdro­wi, Siłacz­ki i Siła­cze, ale samot­ni jak ich pod­opiecz­ni, w służ­bie swo­im bli­skim 24 godzi­ny na dobę, 7 dni w tygo­dniu, bez dnia odpo­czyn­ku. Czę­sto spo­ty­ka­ją się z nie­zro­zu­mie­niem, bra­kiem ade­kwat­nej pomo­cy czy odmo­wą pra­wa do rze­tel­nej infor­ma­cji w insty­tu­cji, któ­ra z defi­ni­cji powin­na poma­gać, ale tego nie robi. Na pew­no zro­zu­mie­ją to ci wszy­scy, któ­rzy kie­dy­kol­wiek byli lub są w takiej sytu­acji.
My sami też kie­dyś, oby jak naj­póź­niej, będzie­my potrze­bo­wać pomo­cy oso­by bli­skiej, rodzi­ny, przy­ja­ciół, a jeśli ich zabrak­nie, będzie­my „ska­za­ni” na pomoc gmi­ny i pań­stwa.
Wykształ­ce­nie nawy­ków spo­łecz­nych, nor­my życia spo­łecz­ne­go, któ­ra będzie powszech­nie akcep­to­wa­na i sta­nie się po pro­stu codzien­no­ścią jest ZADANIEM DO WYKONANIA — TU I TERAZ.

DLATEGO POSTULUJEMY :
- sku­tecz­ne wdro­że­nie finan­so­wa­nej przez mia­sto pomo­cy sąsiedz­kiej (na pod­sta­wie usta­wy z 2023 r.) i orga­ni­za­cję plat­for­my komu­ni­ka­cji pomię­dzy potrze­bu­ją­cy­mi, a oso­ba­mi chęt­ny­mi do uczest­ni­cze­nia w takiej for­mie pomo­cy, przy współ­udzia­le Cie­szyń­skiej Rady Senio­rów.
- finan­so­wa­nie przez mia­sto lub z innych źró­deł usług reha­bi­li­ta­cyj­nych,
- utwo­rze­nie lub udo­stęp­nie­nie na sta­łe i zagwa­ran­to­wa­nie okre­ślo­nej puli miejsc w domach opie­ki i zakła­dach opie­kuń­czo-lecz­ni­czych na tere­nie Cie­szy­na, któ­re świad­czy­ły­by natych­mia­sto­wą, krót­ko­ter­mi­no­wą, facho­wą opie­kę nad oso­ba­mi nie­peł­no­spraw­ny­mi, jeże­li ich opie­ku­no­wie z przy­czyn zdro­wot­nych (cho­ro­ba, ope­ra­cja, pobyt w szpi­ta­lu, lecze­nie sana­to­ryj­ne) lub innych loso­wych (np. koniecz­ność nagłe­go wyjaz­du) nie mają moż­li­wo­ści zapew­nie­nia zastęp­stwa rodzi­ny w opie­ce nad oso­bą nie­peł­no­spraw­ną.
- budo­wę (dobu­do­wę) wind w budyn­kach miesz­kal­nych tam, gdzie jest to moż­li­we,
- doce­lo­wo reali­za­cję mode­lo­we­go, wie­lo­po­ko­le­nio­we­go, inte­gra­cyj­ne­go osie­dla miesz­ka­nio­we­go, w któ­rym oso­bom star­szym, cho­rym, nie­peł­no­spraw­nym była­by zapew­nio­na sta­ła opie­ka pie­lę­gniar­ska i lekar­ska oraz usłu­ga żywie­nio­wa (sto­łów­ka i kawiar­nia z zaple­cza­mi). W osie­dlu powin­ny być rów­nież pod­sta­wo­we usłu­gi takie jak : sklep ogól­no­spo­żyw­czy i z arty­ku­ła­mi gospo­dar­stwa domo­we­go, kiosk pra­so­wy, fry­zjer, kosme­tycz­ka, gabi­net reha­bi­li­ta­cyj­ny, sala do ćwi­czeń gim­na­stycz­nych z wykwa­li­fi­ko­wa­ną kadrą, basen kąpie­lo­wo-reha­bi­li­ta­cyj­ny, teren spor­to­wy, plac zabaw, ogród (ozdob­ny, upraw­ny) i klub osie­dlo­wy — miej­sce spo­tkań i inte­gra­cji wie­lo­po­ko­le­nio­wej. Taki pro­gram to nawet wię­cej niż mia­sto 15-minu­to­we, dosko­na­le wpi­su­je się w mia­sto samo­wy­star­czal­ne (o czym w punk­cie 8.)