Pro­fe­sor A. Szczep­kow­ski w swej książ­ce “Grzy­by nadrzew­ne w innym świe­tle” pisze: „medy­cy­na ludo­wa, co naj­mniej od XVI w., zna­ła i wyko­rzy­sty­wa­ła wła­ści­wo­ści lecz­ni­cze czar­nej huby brzo­zo­wej (Ino­no­tu­so­bli­qu­us)”. Wie­lo­let­nie bada­nia na temat eks­trak­tów wod­nych z huby pro­wa­dził prof. Alek­san­der Oża­row­ski, któ­ry współ­two­rzył anty­no­wo­two­ro­wy pre­pa­rat roślin­ny. W swo­jej popu­lar­nej książ­ce “Rośli­ny lecz­ni­cze” o czar­nej hubie pisze: „Włók­no­uszek uko­śny, tzw. huba brzo­zo­wa czar­na, dzia­ła prze­ciw­za­pal­nie, prze­ciw­bak­te­ryj­nie, wzmac­nia­ją­co, zwięk­sza odpor­ność orga­ni­zmu”. Bada­nia wyko­na­ne w ZSRR wyka­za­ły, że wycią­gi z huby brzo­zo­wej czar­nej mogą przyj­mo­wać cho­rzy w IV sta­dium raka, jako śro­dek pomoc­ni­czy o poda­nych wyżej wła­ści­wo­ściach, a tak­że w pew­nym stop­niu — prze­ciw­bó­lo­wy. Czar­na huba jest surow­cem boga­tym w skład­ni­ki aktyw­ne, w szcze­gól­no­ści fito­ste­ro­le i kwas betu­li­no­wy. Za wła­ści­wo­ści prze­ciw­no­wo­two­ro­we odpo­wie­dzial­ne są praw­do­po­dob­nie głów­nie poli­sa­cha­ry­dy, gdyż one sty­mu­lu­ją układ odpor­no­ścio­wy. Bada­nia nauko­we z Japo­nii i Chin poka­za­ły efek­ty dzia­ła­nia tych spe­cy­ficz­nych poli­sa­cha­ry­dów, któ­re moż­na porów­nać do che­mio- i radio­te­ra­pii, ale bez skut­ków ubocz­nych. Dal­sze ana­li­zy wyka­za­ły, że poli­sa­cha­ry­dy te mają sil­ne dzia­ła­nie prze­ciw­za­pal­ne i sty­mu­lu­ją orga­nizm do pro­duk­cji lim­fo­cy­tów NK (natu­ral­kil­ler). Poli­sa­cha­ry­dy odróż­nia­ją się od stan­dar­do­wych leków tym, że ich głów­nym mecha­ni­zmem dzia­ła­nia jest sty­mu­la­cja ukła­du odpor­no­ścio­we­go, a nie dzia­ła­nie cyto­tok­sycz­ne oraz tym, że prak­tycz­nie nie wyka­zu­ją skut­ków ubocz­nych. W pro­fi­lak­ty­ce prze­ciw­no­wo­two­ro­wej wyko­rzy­stu­je się ponad­to zdol­no­ści anty­ok­sy­da­cyj­ne Ino­no­tu­so­bli­qu­us. Wycią­gi z czar­nej huby były pod­da­wa­ne bada­niom w mode­lu in vitro, ale tak­że bada­niom kli­nicz­nym. W jed­nym z nich, prze­pro­wa­dzo­nym w Pol­sce, u czę­ści pacjen­tek stwier­dzo­no zmniej­sze­nie wiel­ko­ści guza, reduk­cję bólu oraz zmniej­sze­nie inten­syw­no­ści i czę­sto­ści krwo­to­ków. Więk­szość pacjen­tów z gru­py badaw­czej sta­no­wi­ły kobie­ty leczo­ne czar­ną hubą na raka narzą­dów płcio­wych lub pier­si. Bada­nia czar­nej huby nie ogra­ni­cza­ły się jedy­nie do sto­so­wa­nia jej w cho­ro­bach nowo­two­ro­wych. W nauko­wym cza­so­pi­śmie rosyj­skim opi­sa­no bar­dzo korzyst­ne efek­ty lecze­nia łusz­czy­cy pre­pa­ra­ta­mi zawie­ra­ją­cym eks­trak­ty z czar­nej huby. Bada­nia tok­sycz­no­ści pro­duk­tów czar­nej huby wyka­za­ły, że jest to pro­dukt bez­piecz­ny do sto­so­wa­nia. Choć więk­szość badań na czar­nej hubie zosta­ła prze­pro­wa­dzo­na w warun­kach in vitro, to moż­na stwier­dzić, że suro­wiec ten sta­no­wi cen­ne uzu­peł­nie­nie die­ty, wyka­zu­je tak­że poten­cjal­ne dzia­ła­nie tera­peu­tycz­ne w pro­fi­lak­ty­ce i tera­pii nowo­two­rów. Mecha­nizm dzia­ła­nia surow­ca obej­mu­je sty­mu­la­cję odpor­no­ści orga­ni­zmu, co jest jed­nym z głów­nych ele­men­tów pra­wi­dło­we­go postę­po­wa­nia tera­peu­tycz­ne­go w licz­nych scho­rze­niach, w tym w cho­ro­bach nowo­two­ro­wych. Eks­trakt z czar­nej huby jest skład­ni­kiem pre­pa­ra­tu Bofon­ginn kom­pleks.